վերջադիր
Արտաքին տեսք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɛɾd͡ʒɑˈdiɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ վեր•ջա•դիր
Ածական
- վերջում դրված, զետեղված, վերջանյին դիրք գրավող ◆ Վերջնադիր հնչյուն
- վերջնային դիրք կազմող, հանդիսացող ◆ Հնչյունի վերջնադիր դիրք։
- վերջում դրվող, վերջից կցվող, միացող ◆ Վերջանդիր մասնիկ, թեքույթ։
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- ետադիր, վերջահար
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։