վերջակերպություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [vɛɾd͡ʒɑkɛɾputʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վեր•ջա•կեր•պութ•յուն 

Գոյական

  1. հիմքի, բառաձևի հիմքային մասի վերջի կերպարանք, ձևը, բնույթը

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]