վերջառություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [vɛɾd͡ʒɑrutʰˈjun]

վանկեր՝ վեր•ջա•ռու•թյուն 

Գոյական

  1. (նորբ․) (փխբ․) վերջին շունչ, մահ ◆ Վերջին շունչ Իսկ դուք մեզ խորհուրդ եք տալիս մարզանքներով կարգավորել խախտված ռիթմը-շնչառության․․․ Իսկ մեզ հարկավոր է, որքան կարելի է-երկար տոկալ Տանջանքին այդ անհուն, Որ չծաղկի հանկարծ ձեր մութ գաղափարը մարդու վերջառության։ Ռազմիկ Դավոյան

Աղբյուրներ[խմբագրել]