վերջառություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɛɾd͡ʒɑrutʰˈjun]
վանկեր՝ վեր•ջա•ռու•թյուն
Գոյական
- (նորբ․) (փխբ․) վերջին շունչ, մահ ◆ Վերջին շունչ Իսկ դուք մեզ խորհուրդ եք տալիս մարզանքներով կարգավորել խախտված ռիթմը-շնչառության․․․ Իսկ մեզ հարկավոր է, որքան կարելի է-երկար տոկալ Տանջանքին այդ անհուն, Որ չծաղկի հանկարծ ձեր մութ գաղափարը մարդու վերջառության։ Ռազմիկ Դավոյան
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։