վերջնուվերջը
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [vɛɾd͡ʒnuˈvɛɾd͡ʒə]
վանկեր՝ վերջ•նու•վեր•ջը
- Պոլիս, Սեբաստիա, Խարբերդ, Երզնկա, Ակն, Արաբկիր՝ վերջապես, ի վերջո ◆ Մոզին նախազգալով վտանգը, իր բոլոր ուժովը կմաքառեր, կընդդիմանար, բայց Կակքո վերջվուվերջը կրցավ տապալել։ (Հակոբ Մնձուրի)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։