վերց
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [vɛɾt͡sʰ]
վանկեր՝ վերց
- Ղարաբաղ՝ որձ
- երկու տարեկան արու ոչխար ◆ Մին վերց ըմ պահում, խոխաս վար եկու՝ մուրթլական ըմ։
- (փխբ․) բռի, կոպիտ ◆ Արա, վերց ըս՞, տհենց պան կանե՞ն։
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։