վիլկել
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [vilˈkɛl]
վանկեր՝ վիլ•կել
- Ուրմիա՝ թելը վիլակի վրա փաթաթել ◆ Ես թելի կաժը անց էի կացրել ձեռքերիս վրա, իսկ մամս վիլկում էր։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- Քեսաբ՝ ոլորել
- Կարին՝ արագ-արագ պտտվել ◆ Քարով խփեցի շատ ճակատին, շունը յուր պոչի վրա վիլկեց ու ընկավ։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- Ուրմիա, Վան՝ թրև գալ, շրջել
- Վան՝ փախչել, ծլկել ◆ Մեր բարեկըմի մեկուն քյաֆիլ էլա, ծի իսկեց պարտքընտերոչ ձեռք, ինք վիլկեց: ԱՏՍ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։