վիր

Հայերեն բարբառային բառ

վիր 1

• ՄՀԱ՝ [viɾ]

վանկեր՝ վիր 

1. Համշեն, Քեսաբ, Մոկս, Վան՝ Համշեն, Քեսաբ՝ վերև, բարձր, դեպի վեր ◆ Դողոնը բուբուլն էղառ թռավ վիր՝ չայցին զայնիլ։ (Ձեռագիր)
2. Համշեն՝ ծովից հեռու, լեռնային բնակատեղ ◆ Մաթևոսին վիյ դարին, հորը քով։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ

1. վիր առնել,
   1. ցածի մասին դեպի վերև բարձրացնել ◆ Չիվոնը գախից հնու ջուգը վիր էղառ։ (Ձեռագիր)
   2. վիճել, վիճաբանել ◆ Անիր ալի վիր առին իրաց հետ։ (Ձեռագիր)
2. վիր բռնել,
   1. վերև պահել ◆ Լուսը վիր պռնա յոր՝ լավ գաշտոմ։ (Ձեռագիր)
   2. մեկին՝ բոլորին գերադասել ◆ Ա՞ն ուր ախճկոնը վիր պռնա գու։ (Ձեռագիր)
   3. մեկի նկատմամբ շատ ուշադիր լինել ◆ Դղին վիր պռնաձ ունի, վրըն տողա գու։ (Ձեռագիր)
3. վիր(ու)վիր թռչել, տե՛ս * վեր-վեր ընկնել, վեր-վեր թռչել՝ վեր² բառի տակ ◆ Հորը դեսաձին բես՝ վիր վիր թռավ։ (Ձեռագիր) ◆ Վիր ու վիր թռավ օղորմած հոքին, քիչ պաչ արավ։ (Գարեգին Սևունց)
4. վիր ու նիստ անել, անհանգստանալ
5. վիր փշտկել,
   1. հացը եփլիս՝ ուռչել, բարձրանալ
   2. ուռչել, ուռուցք առաջանալ ◆ Թևս քերեցի՝ քերաձ դեղս վիր փշտկից։ (Ձեռագիր)
   3. բշտիկներով ծածկվել՝ պատել (մարմնի մասին) ◆ Ալայ թենը վիր փշտկաձ ա։ (Ձեռագիր)
6. վիր քաշվել, տե՛ս * վեր քաշվել՝ վեր² բառի տակ

Հայերեն բարբառային բառ

վիր 2

• ՄՀԱ՝ [viɾ]

վանկեր՝ վիր 

1. Մոկս, Ուրմիա՝ ում ◆ Պապի, իմ մեր վի՞րն ես տվե մարդի։ Սասնա ծռեր ◆ Աղեկ, - կըսե Ներսոն, - քզի օր չը լսիմ՝ վի՞ր լսիմ։ Հժհք ◆ Էվելի բրդուճ վե՞ր աչք կը հանե։ Ահ ◆ Նա վա՞ի քափանակ նի ճժիր-պժիր։ (Ձեռագիր)

Հայերեն բարբառային բառ

վիր 3

• ՄՀԱ՝ [viɾ]

վանկեր՝ վիր 

1. Հաճն՝ որ ◆ Էն հի՞նչն ա, վեր առանց նրան աշխարհում կարելի չի կենալ։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ) ◆ Խոխան ... մզմազոտ ար, ընդրա հետե վար վիրի հեյվանու կաթնը ար ծծալ։ Հժհք

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։