վլալ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ վը•լալ
- Նիկոմեդիա, Հաճն՝ լվալ, լվանալ ◆ Մին զադ ունեմ մին զադա, վլացի, վլացի, է՛լ վլացի. Տվի թրով սպանեցի (Հայ ժողովդրական հանելուկներ) ◆ Հուսեփին լաթերն ալ ես պիտի վլամ: Եր ◆ Ամոն վլիլն է հյուգյու չէ։ ԳԳլստ ◆ Տախտակին վրա պուտ մը եղ կաթեր է, Վլոմ, վլոմ չելլար։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ) ◆ Էյինը էյինովչիեն վլո: (Ձեռագիր)
- Պոլիս, Պարտիզակ, Սեբաստիա, Կեսարիա, Էվերիկ՝ (փխբ․) հանդիմանել, կշտամբել, նախատել
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
Կատեգորիաներ:
- Հայերեն բարբառային բառեր
- Բառեր «Հայոց լեզվի բարբառային բառարան» գրքից
- Նիկոմեդիայի բարբառային բառեր
- Հաճնի բարբառային բառեր
- Քաղվածք/Հայ ժողովդրական հանելուկներ
- Քաղվածք/Ձեռագիր
- Պոլսի բարբառային բառեր
- Պարտիզակի բարբառային բառեր
- Սեբաստիայի բարբառային բառեր
- Կեսարիայի բարբառային բառեր
- Էվերիկի բարբառային բառեր
- Հայերեն բառեր փոխաբերական իմաստով