վխճըրհավա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ վըխ•ճըր•հա•վա 

  1. Ղարաբաղ՝ նվագի եղանակ, որ հովիվները նվագում են ոչխարի հոտը արոտավայր տանելիս, արածեցնելիս կամ ջուր տալիս ◆ Ամմեն ուռութանա, հալա լյուսը լյավ չտված, չուբուննեն վեր ըսկսես ըն վխճրհավա ածելը, մարթիս հոքյին փառավերվես ա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։