Jump to content

վշտաչոր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [vʃtɑˈt͡ʃʰɔɾ]

վանկեր՝ վ(ը)շ•տա•չոր 

Ածական

  1. (նորբ․) (փխբ․) վշտից չորացած ◆ Իսկ կողքիս՝ հայոց վշտաչոր ծառին, Բրոնզե ծանր իր սքեմի մեջ Փլվել է տխուր, սգում է լռին Կոմիտասին սուրբ լռությունը մեծ։ Ս․ Եղիազարյան

Աղբյուրներ

[խմբագրել]