վշտաչոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vʃtɑˈt͡ʃʰɔɾ]
վանկեր՝ վ(ը)շ•տա•չոր
Ածական
- (նորբ․) (փխբ․) վշտից չորացած ◆ Իսկ կողքիս՝ հայոց վշտաչոր ծառին, Բրոնզե ծանր իր սքեմի մեջ Փլվել է տխուր, սգում է լռին Կոմիտասին սուրբ լռությունը մեծ։ Ս․ Եղիազարյան
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։