Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վոլ•յուն•տա•րիզմ

Ստուգաբանություն

< волюнтаризм < լատ. voluntarius կամային, լատ. voluntas կամք

աշխարհայացք, որը աշխարհի զարգացման գործընթացում վճռական դեր է հատկացնում կամքին, ժպտում է օբյեկտիվ օրինաչափությունները և բնության ու հասարակության անհրաժեշտությունը
կամայականություն
(բրգ․) բարոյականության մեջ՝ բարոյական գործունեության ըմբռման սուբյեկտիվիստական սկզբունք, ըստ որի մարդը պետք է կատարի իր բարոյական ընտրությունը անկած ինչոր սոցիալական օրենքներից և հասարակական նորմաներից, «ազատ» որոշի իր բարոյականությունը, առաջնորդվելով սոսկ սեփական կամայական հայեցողությամբ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։
Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։