Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վ(ը)•տա•րում

Ստուգաբանություն

վտարելը, վտարվելը
(միգ․) պետության կողմից՝ իր ինքնիշխանության իրականացմանն ուղղված գործողություն, որը կատարվում է քաղաքացի չհանդիսացող անձին այդ պետության տարածքից դեպի նրա ծագման երկիր կամ երրորդ երկիր հեռացնելով՝ նրան իր երկրում ընդունելը մերժելուց կամ մնալու թույլտվությունը դադարեցնելուց հետո
տե՛ս նաև արտաքսում, անձին վերադարձնելու թույլատրելիություն, հեռացում

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։