տամուկ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tɑˈmuk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ տամուկ

վանկեր՝ տա•մուկ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *dā- «հոսել» արմատից՝ -մո և -ուկ ածանցներով. հմմտ. հին հնդկերեն dā-nu «հոսուն, հեղուկ», ավեստերեն dā-nu «գետ, հեղեղ», հունարեն δημός «ճարպ»։

Ածական

1. խոնավ, խոնավությամբ ներծծված ◆ Տամուկ հող, գետին։
2. գոլորշիներով հագեցած, խոնավային ◆ Տամուկ օդ, եղանակ։
3. թաց, թրջված, ջրակալած ◆ Տամուկ աչքեր։

Հոմանիշներ

1. խոնավ, նամ, նամետ, տամկատեսակ (հզվդ․) (ժղ․)
2. թաց, ջրակալած
3. տե՛ս խոնավային

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։