տապալարոց
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [tɑpɑlɑˈɾɔt͡sʰ]
վանկեր՝ տա•պա•լա•րոց
- Վան՝ վարակիչ հիվանդությամբ ընտանիքի բոլոր անդամների հիվանդանալն ու պառկելը ◆ Նրանց տունը տապալարոց է, մեծից պզտիկը պառկած են։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։