տապալարոց
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [tɑpɑlɑˈɾɔt͡sʰ]
վանկեր՝ տա•պա•լա•րոց
- Վան՝ վարակիչ հիվանդությամբ ընտանիքի բոլոր անդամների հիվանդանալն ու պառկելը ◆ Նրանց տունը տապալարոց է, մեծից պզտիկը պառկած են։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։