տաֆալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ տա•ֆալ 

  1. Մոկս՝ երեխա ◆ Գյու, իլի կինա, զան տաֆալ էն քյաֆրքիրու ձեռնեն պրծը, առ պի։ Ահ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։