տեղացու
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ տե•ղա•ցու
- Խարբերդ, Կարին, Ջավախք՝ առաջին կնոջ փոխարեն եկած երկրորդ կին ◆ Տեղացուն լավ կաշեր խորթ տղոցը։ (Ձեռագիր) ◆ Վարդեր լսեց վերջապես... էրիկը հարս մը կսիրե, կասկած կա թե լքանե զինք շատ չանցած, ու զայն իրեն տեղացու մը բերե։ Թ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։