տիտղոսակրություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [titʁɔsɑkɾutʰˈjun]
վանկեր՝ տիտ•ղո•սա•կը•րու•թյուն
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) (գրբ․) տիտղոս (կոչում, պատվանուն) կրելը՝ ունենալը ◆ Գրելու համարձակությունը խորթ է նոր ժամանակներին որ տիտղոսակրության անհրաժեշտությանը զսպաշապիկ է հագցնելու սակավաթիվ հանդուգներին։ Մոլորակ (թերթ)
{{trans-top|Թարգմանություն {{trans-bottom
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։