տխրածով

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ տ(ը)խ•րա•ծով 

Ածական

  1. (նորբ․) տխրության՝ վշտի ծով դարձած ◆ Դեղին ավազն է դեղին խունկի տեղ արևի հրով վառվում տխրածով այս անապատի հսկա բուրվառով։ Հովհաննես Շիրազ

Աղբյուրներ[խմբագրել]