տկել

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ տը•կել 

1. Արաբկիր՝ տկի մեջ լցնել (պանիր, թան, լոռ) ◆ Լոռն ու պանիրը խառնեց, տկեց ու պահեց ձմեռվա պաշար։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
2. Սեբաստիա, Խարբերդ, Վան, Պապեն, Մոկս՝ փորը ուռեցնել՝ տիկ դարձնել ◆ Մորը ծծեց, փորը տկեց, ձենը կտրեց։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
3. Ակն՝ ագահորեն ու առատորեն խմել
4. Եվդոկիա՝ խմել՝ ծծելով մինչև տակը հասնել
5. տե′ս տակել
6. Մուշ՝ մի քանի թել իրար ոլորել
7. Արաբկիր, Տարենտե՝ հինել, հինացած անել
8. Կիլիկիա, Սթանոզ՝ փաթաթել
9. Մուշ, Բաղեշ՝ բաշխել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։