Jump to content

տյուզնը

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ տյու•զը•նը 

  1. Ղարաբաղ, Ղարադաղ, Շամախի, Ագուլիս՝ քաղցած, սոված ◆ Ախճիյգը յոր ա օնես սաղ քղաքեն ժողովուրթը հըվքըվես, պիրիս շալ ընես, իրեք օր տյուզըն, ծարավ պըհես։ ՀԺհ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։