տյուզնը
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ տյու•զը•նը
- Ղարաբաղ, Ղարադաղ, Շամախի, Ագուլիս՝ քաղցած, սոված ◆ Ախճիյգը յոր ա օնես սաղ քղաքեն ժողովուրթը հըվքըվես, պիրիս շալ ընես, իրեք օր տյուզըն, ծարավ պըհես։ ՀԺհ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։