տյուզնըթուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ տյուզ•նը•թուն 

  1. Ղարաբաղ, Շատախ՝ քաղց, քաղցածություն ◆ Ըտրանք ըսես ըն, թա տյուզնըթունան մեռնին, վեր կյաս ըն տըսնաս հացը պատրաստ չի։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ) ◆ Էտ մարթը տյուզնութունան վըեր ա ընգալ մըեռալ։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։