տուլուլիկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ տու•լու•լիկ
- Սեբաստիա՝ ցցված, տնկված (բարձր ու մենավոր տեղում նստած մարդու կամ կառուցված շենքի մասին) ◆ Լեռանը գլոխը տուլուլիյ մը նստեր է։ (Կարապետ Գաբիկյան)
- փոքրիկ փայտիկ, որի ծայերին խփելով սիրուբիր են խաղում, սիր
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։