տուլուլիկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ տու•լու•լիկ
- Սեբաստիա՝ ցցված, տնկված (բարձր ու մենավոր տեղում նստած մարդու կամ կառուցված շենքի մասին) ◆ Լեռանը գլոխը տուլուլիյ մը նստեր է։ (Կարապետ Գաբիկյան)
- փոքրիկ փայտիկ, որի ծայերին խփելով սիրուբիր են խաղում, սիր
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։