տուտռուշ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ տուտ•ռուշ
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Մուշ, Կարին, Շիրակ՝ շրթունքները դուրս ու վեր ցցված ◆ Մի տուտռուժիկ մարդ էր։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Տուտռուշ մռութները կախել էր։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- տուտռուզ՝ տուտռուշ՝ տուտուշ անել – խռովել, հետը չխոսել ◆ Ինչ ասում ենք տուտռուշ ա անում։ Սահակ Ամատունի ◆ Հերդ ինձանից տուտռուշ ա արել։ Սահակ Ամատունի ◆ Բավական է ինչքան տուտռուշ արի։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։