տվածուրիկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ տ(ը)•վա•ծու•րիկ
- բնատուր, ի ծնե
- այն երեխան որ ծնվում է չբեր կնոջից՝ ուխտագնացությունից հետո։[1]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։