ցվրտուկ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ց(ը)վ•րուկ 

  1. Տիգրանակերտ՝ Մուշ, Վան՝ ցիրուցան եղած, ցվրաված ◆ Ցվրտուկ խոտը փոցխեց, էլի դեզ զարկեց։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
  2. Տիգրանակերտ՝ ցրված, անուշադիր

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։