փամփուխ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [pʰɑmˈpʰuχ]

վանկեր՝ փամ•փուխ 

1. Արարատյան, Նոր Բայազետ, Վան, Կարին, Ղարաբաղ, Մոկս, Պոլիս, Մուշ՝ փափուկ, կակուղ ◆ Փմփուխ դոշակի վրա քնած էր։ Սահակ Ամատունի ◆ Փոմփոխիկ՝ մի ոտնանի, ում ով գջլի՝ նա կը տանի։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ)
2. Մուշ, Վան՝ գիրուկ, թմբլիկ ◆ Փամփուխ ձեռքեր, ճանկ ու ճվեր, թոթոշ-փոփոշ հաստլիկ ճռներ։ Բնս
3. Արարատյան, Նոր Բայազետ, Վան, Կարին՝ քնքուշ, փափուկ ◆ Իմ անուշ խեխր․․․ քյո փմփուխ սիրտ լմկիցին ու տրոր-տրոր արին։ ԱՏՍ
4. Նոր Բայազետ՝ գողտրիկ, գեղեցիկ ◆ Շափըղ կիտա դեմ ամրոցին, ծծերդ ի փամփուխ ծոցին, կը խաղաս հըտ վզնոցին։ Բնս

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։