փաստարկվածություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰɑstɑɾkvɑt͡sutʰˈjun]
վանկեր՝ փաս•տարկ•վա•ծու•թյուն
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) փաստարկված լինելը, փաստերով ապացուցված՝ հիմնավորված լինելը ◆ Ապրանքը որակյալ պետք է լինի ոչ միայն գեղագիտության, այլ նաև փաստարկվածության առումով։ Լրագիր (թերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։