փխուկ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ փ(ը)•խուկ 

  1. Խարբերդ՝ փխրուն, փշրվող ◆ Փխուկ հող։
  2. փափուկ ◆ Փափուկ գաթա հաց։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։