փշրկուն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰʃɾkun]
վանկեր՝ փ(ը)•շ(ը)ր•կուն
Ածական
- (նորբ․) մանրատված, փշրվող ◆ Բայց դռան ու շրջանակի միասնական եզրով ցուրտը փշրկուն եղյամ էր դրել։ (Հրանտ Մաթևոսյան)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։