փոխարա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ փո•խա•րա
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Ուրմիա՝ փոխարինաբար աշխատող ◆ Գնա երեք փոխարա բեր։ Սահակ Ամատունի ◆ Սոսը բահը բերուց սարքեց․․․ էտոցն էլ խրեց մեջքը ու գնաց փոխարա-բանատեղ Վարդիթերենց յիքին փորելու, որ նրանք էլ գան իրենցը փորան։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ես գնում եմ փոխարա մշակություն։ (Պերճ Պռոշյան)