փուղավուր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ փու•ղա•վուր
- Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ փող՝ դրամ ունեցող
- հարուստ ◆ Խիղճ տղեն փուղավուր ախչիկ է պտռտում։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Փուղավեր հյարերն ու մարերը յուրանց էտ շարժական ապրանքին երա հազարնե ըն տինըմ։ (Տմբլաչի Խաչան)