փուչք
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ փուչք
- փուչ, մեջը դատարկ ◆ Փուչք պոպոկ։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Ցորենը դրսից առողջ է երևում, բայց մեջը փուչք է։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]փուչք2
[խմբագրել]Հայերեն բարբառային բառ
- Արարատյան, Նոր Բայազետ, Կարին, Վան՝ առանձին-առանձին դրված իրեր, որոնք փուչ գցելով՝ վիճակով պետք է բաժանվեն ◆ Առավ քարը փուչքի վրա գցեց։ Ամ․
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- փուչք՝ փուշ գցել՝ թալել, վիճակ գցել ◆ Բաժանվելիս տան ամեն բանը փուչք քցեցին։ Ամ․ ◆ Եմիշը հարակաշի հետ փուչք քցեցին։ Սահակ Ամատունի