փչակված
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰt͡ʃʰɑkˈvɑt͡s]
վանկեր՝ փ(ը)•չակ•ված
Բառակազմություն[խմբագրել]
Ածական
- (նորբ․) փչակ ունեցող ◆ Մի հին փչակված բնաքանդ ուռի ծեր մուրացկանի ձեռքերի նման Իր կոշտուկապատ ճյուղերն է մեկնել։
- փտած, քայքայված
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։