փփըղավուր

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ փ(ը)•փը•ղա•վուր 

1. Ղարաբաղ՝ փափաղ ունեցող՝ կրող ◆ Տոռնը պյաց ըրավ, նի մտավ մին փփըղավուր մարթ։
2. տղամարդ ◆ Մեր շենին փփըղավուրնեն ըն շատ, թա կնանեքը
3. Ղարաբաղ՝ հետ մնաց