քամատար
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ քա•մա•տար
- քամու հոսանքով տարվող, անհաստատ բնավորության տեր, հողդողդ ◆ Քամատար մարդ։
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։