քարականջ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kʰɑɾɑˈkɑnd͡ʒ]

վանկեր՝ քա•րա•կանջ 

Մակբայ

  1. (նորբ․) քար ականջով, խուլ ձևացած ◆ Լսել քարականջ, լռել է սֆինքսն ահեղատեսիլ։ Հովհաննես Շիրազ

Աղբյուրներ[խմբագրել]