քուղա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ քու•ղա
- (տաճկ. qoya) գլանաձև փայտե աման, պատրաստված մի քանի փափուկ ծառերի կեղևի տակից քաշած (պոկած) բարակ փայտի շերտից, միևնույն շերտից ունկով և տակը բարակ տախտակից ոռքով ◆ Քուղաներ շինում են բոշաները։ ◆ Կովը քուղի մեջ կթիր։ ◆ Մի քուղա լիքը տհալ ունինք։ ◆ Շատ տներում, որոնք արտաքնոցի հոր չունին՝ քուղա են գործ ածում բնական կարիքների համար։ ◆ Քուղան տար թափի՛ր։
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։