օթակ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ օ•թակ
- թակ, որով ծեծում են լվացքը կամ կոլորակի միսը ◆ Օթակով նրա թևին խփեց, թևը կոտրեց։ Սաթուրով ծեծելիս՝ միսը կտրտվում է, օթակով ծեծելիս՝ տրորվում ջարդվում է։
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։