Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ֆա•լա•խա

Ստուգաբանություն

(հնց․) երկու ծայրերը մի ձողի ամրացված թոկ, որի մեջ կապելով պատժվողի ոտքերը՝ վեր էին բարձրացնում՝ գավազանով հարվածելու համար ◆ Երբեմն տեղնուտեղը կծեին, ֆալախան կուտային։ Զապել Եսայան
այդ եղանակով գանակոծությունը որպես պատիժ
այդ եղանակով հասցրած հարվածներից յուրաքանչուրը

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։