վանկեր ՝ ա•ղա•չել
Առաջացել է բնիկ հնդեվրոպական oləkiõ- (՞), el- բնաձայնական արմատից, համեմատել հայերեն աղաւթ-ք (աղոթք), ողոքել, հունարեն ελεγος՝ «ողբերգ», արևելյան ֆրիզերեն ulken` «ճչալ, ծաղրել», շվեդերեն բարբառային alken՝ «սկսել փնթփնթալ, քրթմնջալ» բառերի հետ։
թախանձագին խնդրել ◆ Գյուղացիք հավաքվեցին կացնի տիրոջ գլխին, խնդրեցին, աղաչեցին Հովհաննես Թումանյան խնդրել, հայցել, աղերսել, թախանձել, պաղատլ, աղաչել-պաղատել, (հնց․) ՝ կողկողել, ողոքել, աղերսաբանել, ժտել, աղոթել, եղձանել, ընդեղձանել, ընդեղձաբանել, ըղձալ (աղոթքով), րոտել, (գվռ․) ՝ ողորմորալ, գերեկնալ, գենկեզնալ, պռնկնոտալ, թթնկել, թրվել, աղաչանք անել, աղաչանք-պաղատանք անել, խնդիրք անել, աղերսանք անել, թախանձանք անել, Աստծու չոքերից կախվել, երեսը մեկին կամ մի բանի անել, երեսը պնդացնել, լեզու ծեծել, երեսը մաղել, դեմ ընկնել, բերան ծռել, գլուխ(ը) ծռել, գլուխ թեքել, վիզ ծռել, շլինք ծռել, երես դնել, երես գցել, երես ծռել, երես մրել, երես սևացնել, երես(ը) թափել, երեսը բոշի երես շինել, երեսը գոմշի երես շինել, երեսը գոմշի կաշի անել՝ շինել, երեսը պնդել, երեսը դեմ անել, երեսը դեմ տալ, երեսը ժրել, գոտկից կախ ընկնել, գոտկից կախ լինել, լեզու ածել, լեզու թափել, լեզու հանել, ձեռք ու ոտք ընկնել, ոտ ու ձեռ ընկնել, ոտքը պագնել, ոտքը պաչել, ոտքը (ոտքերը) լիզել (արևմտհ․) , ոտներն ընկնել (նվաստանալով), դռներն ընկնել, դռնեդուռ ընկնել, պռունկը պատռել, պորտը գետինը քսել, փորը գետին քսել, օձի լեզու թափել, օձի լեզու հանել, օձի պես գերեկնալ (քծնանքով), դուռը գալ (գնալ), դուռը կացին կախել, դռները ծեծել (մաշել, չափչփել), երեսը շան կաշի շինել, երեսը տանել, դուռ ու երդիկ ընկնել, երեսը գնալ, երեսից կախ ընկնել (լինել), երեսից կախվել (կպչել), լեզուն բերանում (բերանի մեջ) մաղ դառնալ (մաղ կտր(վ)ել)
Խոնարհում
Անորոշ դերբայ
աղաչել
Ենթակայական դերբայ
աղաչող
Հարակատար դերբայ
աղաչած
Համակատար դերբայ
աղաչելիս
Անկատար դերբայ
աղաչում
Վաղակատար դերբայ
աղաչել
Ապակատար դերբայ
աղաչելու
Ժխտական դերբայ
աղաչի
անձ
եզակի
հոգնակի
առաջին
երկրորդ
երրորդ
առաջին
երկրորդ
երրորդ
Սահմանական եղանակ
ես
դու
նա
մենք
դուք
նրանք
Անկատար ներկա
աղաչում եմ
աղաչում ես
աղաչում է
աղաչում ենք
աղաչում եք
աղաչում են
Անկատար անցյալ
աղաչում էի
աղաչում էիր
աղաչում էր
աղաչում էինք
աղաչում էիք
աղաչում էին
Ապակատար ներկա
աղաչելու եմ
աղաչելու ես
աղաչելու է
աղաչելու ենք
աղաչելու եք
աղաչելու են
Ապակատար անցյալ
աղաչելու էի
աղաչելու էիր
աղաչելու էր
աղաչելու էինք
աղաչելու էիք
աղաչելու էին
Վաղակատար ներկա
աղաչել եմ
աղաչել ես
աղաչել է
աղաչել ենք
աղաչել եք
աղաչել են
Վաղակատար անցյալ
աղաչել էի
աղաչել էիր
աղաչել էր
աղաչել էինք
աղաչել էիք
աղաչել էին
Անցյալ կատարյալ
աղաչեցի
աղաչեցիր
աղաչեց
աղաչեցինք
աղաչեցիք
աղաչեցին
Ըղձական եղանակ
ես
դու
նա
մենք
դուք
նրանք
Ապառնի
աղաչեմ
աղաչես
աղաչի
աղաչենք
աղաչեք
աղաչեն
Անցյալի ապառնի
աղաչեի
աղաչեիր
աղաչեր
աղաչեինք
աղաչեիք
աղաչեին
Պայմանական եղանակ
ես
դու
նա
մենք
դուք
նրանք
Ապառնի
կաղաչեմ
կաղաչես
կաղաչի
կաղաչենք
կաղաչեք
կաղաչեն
Անցյալի ապառնի
կաղաչեի
կաղաչեիր
կաղաչեր
կաղաչեինք
կաղաչեիք
կաղաչեին
Հարկադրական եղանակ
ես
դու
նա
մենք
դուք
նրանք
Ապառնի
պիտի աղաչեմ
պիտի աղաչես
պիտի աղաչի
պիտի աղաչենք
պիտի աղաչեք
պիտի աղաչեն
Անցյալի ապառնի
պիտի աղաչեի
պիտի աղաչեիր
պիտի աղաչեր
պիտի աղաչեինք
պիտի աղաչեիք
պիտի աղաչեին
Հրամայական եղանակ
դու
դուք
Ապառնի
աղաչի՛ր
աղաչե՛ք
Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։ 
