Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•խոս

Ստուգաբանություն

Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Ակն՝ լուռ, անձայն, նույնն է՝ անխոսալ ◆ Ըխտավորները․․․ պատմում էին, թե ինչպես անխոսալ գալիս էին նրա (ս․ Գրիգորի) դուռն ու փրկվում։ (Պերճ Պռոշյան)
չխոսող, չխոսկան ◆ Հարսդ դեռ անխո՞ս է։ (Հրաչյա Աճառյան)
Ղարաբաղ՝ լռությամբ և առանց առարկելու ◆ Ասածներս անխոս կատարելու ես։ (Հրաչյա Աճառյան)
(փխբ․) լսող, չառարկող ◆ Արամը անխոս գառն ա։ (Ձեռագիր)
խոսել չկարողացող, դեռևս խոսել չսովորած
խոսելու ունակությունից զուրկ, ոչ խոսուն
անկասկած, անվերապահ
(հնց․) անասելի, անպատմելի
(ժղ․) չնշանադրված
անառարկելի, առանց հակաճառության

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Немой, безъязыкий, бессловесный (ru) ‎(Nemoj, bezʺjazykij, besslovesnyj), Безмолвный, молчаливый, бессловесный (ru) ‎(Bezmolvnyj, molčalivyj, besslovesnyj), Безмолвно, молчаливо (ru) ‎(Bezmolvno, molčalivo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։