Jump to content

անհնազանդ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•հը•նա•զանդ 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Ածական

  1. ոչ հնազանդ, ոչ խոնարհ ◆ Ո՞վ է պզտիկն այն աղջիկ, Անհնազանդ, չարաճճիկ։ (Մկրտիչ Պեշիկթաշլյան)
  2. չենթարկվող, ըմբոստ ◆ Խնդրեցին չստիպել իրենց անհնազանդ, գտնվել արքայի առաջ։ (Մուրացան)
  3. (փխբ․) հարկ եղած վիճակում չմնացող, հարդարանքի չենթարկվող, անզուսպ, անզսպելի, կատաղի, մոլեգին ◆ Ձախ ձեռքում նա պահում էր զինվորական գլխարկը, իսկ աջով շուտ-շուտ ետ էր տալիս խիտ ու անհնազանդ մազերը։ Սերո Խանզադյան
  4. (փխբ․) անզուսպ, անզսպելի ◆ Այն ժամանակ անհնազանդ արտասուքս կամ հառաչանք մի թեթև Եթե հանկարծ հայտնեն վիշտս… Դու մի՛ կարծիր, թե քեզանից կարեկցություն եմ խնդրում։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. (հզվդ․) անհպատակ, ըմբոստ, անսաստ, անզուսպ, անլուր, անհլու, անունկնդիր
  2. (բրբ․) քառականջ, չոր գլուխ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]