գիտնական

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɡitnɑˈkɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գիտ•նա•կան 

Գոյական

1. գիտության որևէ բնագավառի մասնագետ, որ զբաղվում է այդ գիտությամբ և իր ուսումնասիրությամբ նպաստում դրա զարգացմանը

Ածական

1. (խսկց․) գիտելիքներով հարուստ, շատ գիտուն
2. տե՛ս գիտական

Հոմանիշներ

1. գիտուն, (հզվդ․) գիտածուն
2. տե՛ս գիտական

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։