դավաճանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dɑvɑt͡ʃɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դաւաճանութիւն
վանկեր՝ դա•վա•ճա•նու•թյուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- դավաճան լինելը ◆ Գերմանական Ս-Դ կուսակցությոան… առաջնորդների վարքագիծը, մի կուսակցություն, որ քվեարկել է հօգուտ պատերազմական բյուջեի…, ուղղակի դավաճանություն է սոցիալիզմին։ Լենին
- դավաճանի արարք՝ գործ վարքագիծ ◆ Անառիկ է այդ բերդը֊ամենքը այդ գիտեն, - և դավաճանությունն է… այդ բերդը հանձնել եկվոր սրիկաներին։ Եղիշե Չարենց
- ամուսնկան հավատարմության ◆ Թեև նահապետական մի կին էր, բայց կյանքի ձմռանը շատ էր լսել ժամանակակից կանանց դավաճանությունների մասին։ (Շիրվանզադե)
- (պաշտանվ․) թշնամու կողմն անցնելը, թշնամուն կենսականորեն կարևոր գաղտնի տեղեկույթի հաղօրդումը, իր գործընկերների մատնումը՝ հակառակորդի ձեռքը հանձնումը
- իր խոսքը չպահելը, պարտքը՝ պարտավորությունը՝ երդումը չկատարելը
- իրավական կամ բարոյական նորմերով կարգավորող որոթշակի հարաբերությունների համակարգի խախտումը
- տե՛ս անհավատարմություն
- տե՛ս երդմնազանցություն
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։