դրդել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dəɾˈtʰɛl]
վանկեր՝ դ(ը)ր•դել
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Պատկերավոր կազմություն։ Ծագումն անհայտ է. հազիվ թե որևէ կապ ունենա *dhreibh/*dhribh- «քշել, մղել, հրել, դրդել» արմատի հետ՝ *-t- ածանցական բաղադրիչով՝ *dhribh-t:
Բայ
- թեթևակի բոթել, հրել
- ներշնչել, մղել որևէ գործողության, արարքի
- հրահրել, սադրել, թելադրել
- խթանել
- ցնցել, թափ տալ (հզվդ․) ◆ Թաղի կանայք… դրդոում էին մի չարաճճի երեխայի, որ նա չարացնի Հոպոպին։ (Նար-Դոս), ◆ Ուստի խնդրում ենք, ո՞վ գտուն, դու քո իմաստությամբ Դրդես մեր սիրեցյալ թագավորին, Որ դուր գա պատշգամբ։ (Նաիրի Զարյան), ◆ Շատ լավ հասկանում էի , թե ինչն է դրդում ինձ այնտեղ մտնելու։, (Նար-Դոս), ◆ Զինվորը նրան դրդեց նիզակի կոթով, որ առաջ ընկնի և դուրս բերի բեռները։ Դերենիկ Դեմիրճյան, ◆ Բայց Բելլերֆոնը հանկած ետ մտիկ տվավ և այնպսի բան ընկավ աչքովը, որ իսկույն սանձը դրդեց ետ շրջեց ձիու գլուխը։ (Ղազարոս Աղայան)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- գրգռել, հրահրել, բորբոքել, սադրել, թելադրել, ազդել, լարել, մղել, հուզել, հորդորել, մռտել (վատ գործի), խթանել (լավ գործի) (հզվդ․)
- ստիպել, հարկադրել, պարտադրել, պարտավորեցնել
- հրել, բոթել (թեթևակի)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։