Jump to content

երկանք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ եր•կանք 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. ձեռքի աղորիք, որ բաղկացած է զույգ տափակ, բոլորակ, տաշած քարերից, հատիկներ, աղ և այլն մանրելու համար ◆ Քառսուն կույս աղջիկ բերեք արմաղան, քառսուն կարճ կնիկ, որ երկանք աղան։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. ձեռնաղորիք, երկանք

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]