Jump to content

թռչկոտել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [tʰrt͡ʃʰkɔˈtɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թ(ը)ռչ•կո•տել 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Բայ

  1. փոքր տարածության վրա թռիչքներ գործել ◆ Վերջապես էն չարաճճի ծտերը կան, որ անդադար թռչկոտում են չորս կողմը։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Կաչաղակներն ու ծտերը թռչկոտում էին ճյուղից ճյուղ, կտցահարում կիսակարմիր կեռասը։
  2. ոստոստել, ցատկոտել ◆ Անասունների նախիրը բառաչելով, թռչկոտելով դառնում էր արոտից։ (Րաֆֆի)
  3. վազվզել ◆ Վարդերեսը շատ էր սիրում հանդերում ու մարգերում թռչկոտել, ծաղիկ քաղել։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Օրիորդ սոֆին թիթեռնիկի նման թռչկոտում էր այս կողմ և այն կողմ։ (Րաֆֆի)
  4. անհանգիստ շարժումներ անել, նստած տեղից արագ-արագ վեր կենալ ու նստել կամ կանգնած լինելով՝ արագորեն այս ու այն կողմ գնալ-գալ
  5. ցնծությունը՝ բերկրանքը ոստոստելով արտահայտել
  6. արագորեն վերուվար անել, արագորեն բարձրանալ ու իջնել◆ Նրա հնամաշ շորորի ձորձերը թռչկոտելով դիպչում էին բարձր ազդրերին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Փոցխն սկսեց թռչկոտել նրանց հետևից։ (Նաիրի Զարյան)
  7. (փխբ․) ցնծալ, խայտալ ◆ Հոգիս ճնճղուկի պես թռչկոտում էր։ (Վահան Թոթովենց)
  8. նստած տեղում ծուլ-ծուլ լինել

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. թռչկոտալ, ցատկոտալ, ցատկոտել, ցատկռտել, ոստոստել, ոստոստալ, կայթել, կայթռել, խայտալ, թռվռալ, թռչոտել, թռչտալ, թռչտել, (հզվդ․)՝ թռչկտալ, թարթափել, կայթռնել, թիռ (թիռ-թիռ) առնել, թոնթռի տալ, (գվռ․)՝ թռվռկալ, թռվռկել, թփթփալ, ծլունգ անել (լինել), կետ անել (ուրախությունից)
  2. վազվզել, թևթևել
  3. տե՛ս ցնծալ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]