Jump to content

ժանիք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ժա•նիք 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. կաթնասուն կենդանիների ու մարդու կտրիչ ատամների և փոքր սեղանատամների միջև գտնվող ատամը, շնատամ ◆ Կտրիչներից հետո գիշատիչ կաթնասուններն ունեն զարգացած ժանիքներ։ (Դասագիրք)
  2. փղի, վարազի և մի քանի ուրիշ վայրի կենդանիների բերանից դուրս ցցված և հարձակման ու պաշտպանության ծառայող խոշոր սրածայր ատամ ◆ Վարազը հասավ ամբողջ թափով, որ ծառին զարկեց՝ ժանիքները ծառի էս կողմից մտան, էն կողմից դուրս եկան։ Հովհաննես Թումանյան
  3. (փխբ․)առհասարակ՝ գիշատիչ գազանների մեծ ատամ ◆ Մրոցի շները զգաստ են, նրանց ժանիքները շատ անգամ են գայլի մաշկը քերծել։ (Ակսել Բակունց)
  4. (փխբ․)ատամնաձև մաս՝ ծայր զանազան բաների վրա, սուր ժանիքներով լեռներ ◆ Ու վեր բարձրանում ծոցում կապույտի սուր ժանիքներով լեռներ ձյունապատ։ Հովհաննես Թումանյան
  5. անվի ատամ ◆ Հնոցի բոց երախեն, ժանիքներեն ճախրակին որպեսզի հացը կորզեն, տվել են կյանք գարնանային։ (Դանիել Վարուժան)
  6. (փխբ․) բռնություն, ճնշում ◆ Ժանիքի դեմ ես ժանիք, թաթի դեմ թաթ վրիժառու։ (Դանիել Վարուժան)
  7. (փխբ․) մագիլ, ճիրան, աղքատության՝ հիվանդության ժանիքներ ◆ Այնպիսի խոշոր ճանկեր ուներ այդ աքաղաղը, որ մյուս աքաղաղները դողալով էին դիտում։Սոսկալի էր մանավանդ բութ մատի ժանիքը։ Վրթանես Փափազյան
  8. (փխբ․) թթված՝ մռայլ՝ մաղձոտ դեմք ◆ Երեսին քիչ մը խնդացողին անանկ ժանիք մը կընե։ «Երևանյան օրեր»

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. ատամ, կեռիք, վրիժակ, ակռա, շնատամ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]