իսլամ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [isˈlɑm]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ իս•լամ 

Ստուգաբանություն

արաբերեն՝ հնազանդություն

Գոյական

1. մահմեդական կրոնը ◆ Հրեությունը տվել է մի համաշխարհային կրոն, որ քրիստոնեությունն է, ինչպես և աղբյուրներ ու նյութեր է տվել մյուս սեմական համաշխարհային կրոնին՝ իսլամին։ (Լեո) ◆ Այդ կրոնական հերձվածները մի ազդու են իսլամի մոլեռանդության դեմ։ (Րաֆֆի)
2. մահմեդական կրոն դավանող, մուսուլման ◆ Իհարկե ոչինչ ելք չունեցավ Շերիֆ աղայի մոտ ժողովված իսլամների այդ խորհուրդը։ Վրթանես Փափազյան
3. մահմեդականնեի ամբողջություն, մահմեդականություն ◆ Այդ կռիվներն այնքան հյուծել էին երկու կողմերին, որ ոչ Բյուզանդիան, և ոչ Պարսկաստանը չկարողացան ընդդիմանալ նոր համաշխարհային ուժին իսլամի ու արաբական խալիֆայության գրոհին։ (Հակոբ Մանանդյան)
4. համաշխարհային կրոններից մեկը
5. առաջացել է Արևմտ. Արաբիայում մ. թ. VII դ. սկզբին` արաբական դասակարգային պետության կազմավորման շրջանում։
6. (բրգ․) հավատի ուսմունք՝ կանոնացված Ղուրանում՝ Մուհամմեդի գրքում (մոտ․ 570-632), որը հավատացյալների կողմից պաշտվում է որպես մարգարե, համաշխարհային կրոններից մեկը

Հոմանիշներ

1. իսլամականություն
2. մահմեդականություն
3. մահմեդական

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

• անգլերեն։ Islam (en)
• արաբերեն։ الْإِسْلَام (ar) ար ‎(al-ʾislām)
• բիրմաներեն։ အစ္စလမ် ‎(acca.lam)
• կորեերեն։ 회교 ‎(hoegyo)
• հունարեն։ Ισλάμ (el) չ ‎(Islám)
• հունգարերեն։ iszlám (hu)
• ճապոներեն։ 回教 ‎(かいきょう, kaikyō)

• չինարեն։

  հյուսիսային չինարեն։ 清真教 ‎(qīngzhēnjiào), 回教 (zh) ‎(huíjiào), 伊斯蘭教 (zh), 伊斯兰教 (zh) ‎(yīsīlánjiào)

• ռուսերեն։ исла́м (ru) ար ‎(islám)
• սուահիլի։ Uislamu
• վիետնամերեն։ Hồi giáo (vi)
• վրացերեն։ ისლამი (ka) ‎(islami)

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։
• Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
• Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։