կացին
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑˈt͡sʰin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կացին
վանկեր՝ կա•ցին
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Փոխառություն՝ արամեերեն (ասորերեն) hassīnā:
Գոյական
- հարվածելով կտրելու և ճեղքելու երկաթե գործիք սուր բերանով և փայտե կոթով, որ հնում գործածվում էր նաև որպես զենք
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- փայտատ, սակ(ու)ր, փետատ, նաճախ, ճկուռ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- կացինը քարին (դեմ) առնել՝ դիպչել՝ գալ
- կացինը քարին բերել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։